Marty Krofft: Wspominając współtwórcę „Donny’ego i Marie”, „Krainy zagubionych”, „H.R. Pufnstuf” i wiele więcej — 2025
Jeśli byłeś dzieckiem dorastającym w latach sześćdziesiątych lub siedemdziesiątych XX wieku, prawdopodobnie pamiętasz rytuał wczesnego wstawania w sobotnie poranki, przygotowywania miski płatków śniadaniowych i oglądania czegoś, co wydawało się niekończącym się strumieniem kreskówek i programów dla dzieci na żywo, takich jak HR Pufnstuf . A może to były piątkowe wieczory, kiedy śmiałeś się, śpiewałeś i tańczyłeś Donny'ego i Marie lub krótkotrwałe Godzina Brady’ego Buncha. Cokolwiek by to nie było, wspólną cechą tych i wielu innych programów jest fakt, że zostały stworzone Produkcja Sid & Marty Krofft . Niestety rodzina Marty'ego ogłosiła, że zmarł on 25 listopada w wieku 86 lat.
Marty urodził się 9 kwietnia 1937 roku w Montrealu, Quebec, Kanada. On i jego brat Sid rozpoczęli współpracę w latach pięćdziesiątych XX wieku, obaj przekształcili fascynację lalkami w karierę. W tym celu w 1957 roku stworzyli dojrzałe przedstawienie lalkowe pod nazwą Lalki Paryża i odbędzie się ich telewizyjna premiera Przedstawienie Deana Martina w 1965 roku. Po raz pierwszy dostali szansę roli producentów w programie Hanna-Barbera Bananowy podział , bracia tworzą przebranych gospodarzy programu, który będzie zawierał fragmenty akcji na żywo wokół krótkich kreskówek. Postacie te utworzyły grupę rockową z gumy balonowej składającą się z beagle'a Fleegle'a, małpy Bingo, lwa Droopera i słonia Snorky'ego.
Barbara Eden mąż Michael Ansara
Sid Krofft i Marty Krofft zostali uhonorowani Gwiazdą w Hollywood Walk of Fame 13 lutego 2020 r. w HollywoodAxelle/Bauer-Griffin/FilmMagic
POWIĄZANY: Kreskówki z sobotniego poranka: wspominanie tych dziwacznych programów z naszej młodości
Joseph Barbara przyszedł do mnie, bo jeszcze nie wiedział, jak zrealizować ten pomysł – powiedział Marty Tygodnik Bliżej w 2019 r. To była akcja na żywo, a on robił tylko animacje. Co dziwne, to była nasza próba generalna Pufnstuf , który zaprezentowaliśmy na Wystawie Światowej w 1968 roku. Ale z Dzielenie Bananów, zaczęło się od stworzenia i zbudowania postaci, udoskonalenia ich i uczynienia ich funkcjonalnymi. Joe przychodził do naszego studia prawdopodobnie co tydzień i wszystkim zarządzał za mnie.
Bananowy podział umieściło Krofftów na mapie i szybko doprowadziło do tego, że wyprodukowali sporo przedstawień na sobotnie poranki (patrz lista poniżej), z których wiele przetrwało do dziś. Ale potem przesunęli się na czas największej oglądalności, tworząc lata 1976–1979 Donny'ego i Marie program rozrywkowy, który co tydzień sprowadzał Donny’ego i Marie Osmondów na ekrany naszych telewizorów i odegrał niemałą rolę w umożliwieniu temu bratu i siostrze okresowej kontynuacji występów przez te wszystkie lata później.
OKOŁO 1969: The Banana Splits (L-R Bingo, Fleegle, Drooper i Snork) pozują do zdjęcia reklamowego, około 1969 r.Archiwa Michaela Ochsa/Getty Images
Nie tak udany, ale z pewnością dziwaczny eksperyment, był eksperymentem z lat 1976–1977 Godzina Brady’ego Buncha , program rozrywkowy, w którym występują postacie z klasycznego serialu telewizyjnego Banda Brady'ego i ma ich służyć jako gospodarze – W charakter — własnego programu telewizyjnego.
W hołdzie zmarłemu Marty’emu Krofftowi i w podziękowaniu za wszystkie godziny rozrywki, które zapewnił nam wraz ze swoim bratem Sidem (94 l.), poniżej przedstawiamy 10 ich najbardziej cenionych dzieł telewizyjnych.
„HR. Pufnstuf” (1969–1971)
Brytyjski aktor Jack Wild gra Jimmy’ego, chłopca zwabionego na żywą wyspę zaczarowaną łodzią, którą manipuluje Witchiepoo (Billie Hayes), który desperacko pragnie zdobyć magiczny flet, który trzyma Jimmy. Gdy dotrze na wyspę, pomaga mu burmistrz H.R. Pufnstuf, chodzący i mówiący smok. Pomagają mu także inni członkowie społeczności. Podobnie jak wiele wysiłków Kroffta, bardzo surrealistyczne, jadąc do domu prawdziwy co oznacza nazwę programu. W 1970 roku Universal Pictures wypuściło wersję na dużym ekranie.
„Bugaloo” (1970–1972)
Tytułowymi bohaterami jest grupa muzyczna składająca się z czwórki brytyjskich nastolatków – trzech chłopaków i dziewczynki – ubranych w kostiumy przypominające owady, które potrafią nie tylko śpiewać, ale i latać. Ich wrogiem w serialu jest Benita Bizarre Marthy Raye. Dobre określenie samego występu, który z pewnością różnił się od wszystkiego, co odbywało się w sobotnie poranki.
„Lidsville” (1971 do 1973)
Butch Patrick (mały Eddie Munster w Munsterowie ) gra dzieciaka o imieniu Mark, który wpada w kapelusz Maga Merio (w tej roli Charles Nelson Reilly) i trafia do Lidsville, krainy żywych kapeluszy, które zachowują się tak, jak zachowywaliby się ludzie, którzy je noszą.
„Zygmunt i potwory morskie” (1973–1975)
Zygmunt i potwory morskie (1973–1975): Johnny Whitaker ( Sprawa rodzinna ) i Scott Kolden grają braci Johnny'ego i Scotta Stuartów, którzy spotykają przyjaznego potwora morskiego o imieniu Sigmund (tak, założenie jest takie To proste), który został porzucony przez innych swojego rodzaju, ponieważ nie chce straszyć ludzi. Zabierają go do domu i muszą próbować ukryć przed wszystkimi jego istnienie.
„Kraina zagubionych” (1974–1977)
Po potężnym trzęsieniu ziemi Rick Marshall i jego dzieci, Will i Holly, zostają uwięzieni w równoległym świecie, w którym żyją dinozaury oraz brutalna rasa gadów (choć humanoidalna) znana jako Sleestak. To nie jest Park Jurajski , ale i tak jest fajnie. Nowa wersja powstała w 1991 roku.
„Wariaty z dalekiego kosmosu” (1975)
Konfiguracja jest taka, że kilku pracowników obsługi NASA przypadkowo wystrzeliwuje w kosmos i zaczyna spotykać różnych kosmitów, którzy tam przebywają. Boba Denvera (Gilligana Wyspa ) gra Juniora, a Chuck McCann jest jego partnerem, Barneyem. Obcy pośrodku powyższego zdjęcia to Honk, grany przez Patty Maloney.
„Zagubiony spodek” (1975–1976)
Jim Nabors i Ruth Buzzi (odpowiednio schodzą Gomer Pyle, USMC I Śmiech Rowana i Martina ) wcielają się w parę przyjaznych androidów, które podróżują z przyszłości do teraźniejszości, a następnie wyruszają z Ziemi, zabierając ze sobą chłopca o imieniu Jerry (w tej roli Jarrod Johnson) i Alice (Alice Playten), jego opiekunkę do dziecka. Kiedy jednak sterowanie ich statkiem ulegnie uszkodzeniu, nie będą w stanie przywrócić ich obojga do dokładnego czasu, więc zamiast tego weźcie udział w jednej zwariowanej przygodzie czas po drugiej.
„Supershow Kroffta” (1976–1978)
Mniej więcej program rozrywkowy na sobotnie poranki, w każdym odcinku prezentował krótkie przygody. W trakcie swojego trwania zawierał następujące serie: Doktor Shrinker (nastolatki zostają skurczone przez szalonego naukowca na niezbadanej wyspie i muszą wymyślić, jak przetrwać), Kobieta Elektry i Dziewczyna Dyna (program o superbohaterach, w którym w tytułowych bohaterach występowała przedpremierowa opera mydlana Deidre Hall i Judy Strangis, w czasach największej oglądalności takich seriali jak Bioniczna Kobieta I Cudowna kobieta ), Cudowny Bug (nastolatki odkrywają, że kiedy przyczepią magiczny róg do swojego starego łazika wydmowego, ożywia to pojazd) Magiczne Mongo (zwariowane przygody trójki nastolatków, którzy odnajdują i uwalniają magicznego dżina); I Wielka Stopa i Wildboy (dziecko porzucone w lesie wychowuje Wielka Stopa – nie, poważnie).
„Donny i Marie” (1976–1979)
Było coś w zdrowej naturze Osmondów w ogóle, a w szczególności Donny'ego i Marie, co przemawiało do widzów w latach 70., a ten program rozrywkowy uchwycił to wszystko. Program trwał cztery sezony i zawierał wiele ówczesnych aktów komediowych i muzycznych w szerokiej gamie skeczy komediowych i numerów muzycznych. Odpowiadał także za spin-off w postaci Godzina Brady’ego Buncha .
POWIĄZANY: 6 kluczy Marie Osmond do poczucia szczęścia i zdrowia każdego dnia
„Godzina Brady’ego Buncha” (1976–1977)
Sprawdź koncepcję tego: stacja ABC wybrała fikcyjnego Bradysa do roli głównej w nowym programie rozrywkowym. Musieli widzieć odcinek „Godziny amatorów” i byli pod wrażeniem. Aby to zrobić, Mike porzucił karierę architekta i przeniósł się z rodziną do południowej Kalifornii. Były gościnne gwiazdy, skecze, numery muzyczne, a potem przyjrzano się życiu rodzinnemu Brady’ego. Jedyną członkinią obsady, która zdecydowała się nie wracać, była Eve Plumb w roli Jan, którą na ekranie (ale nie w naszych sercach) zastąpiła Geri Reischl. Ziarna tego serialu zostały właściwie zasiane, gdy ówczesny prezes ABC Fred Silverman ponownie zjednoczył obsadę w jednym z odcinków serialu Donny'ego i Marie pokazywać. Ten występ okazał się takim sukcesem w oglądalności, że przekształcił Brady'ów w ich własny program. Wyprodukowano dziewięć odcinków.
Powiązany: Spin-offy Brady’ego Buncha – było ich mnóstwo
piosenka jimmy crack corn
Więcej informacji na temat telewizji klasycznej z lat 60. i 70. XX wieku:
„Dorastałem w domu „The Brady Bunch” pod adresem 4222 Clinton Way i było to po prostu magiczne”
Obsada „Green Acres”: 10 zwariowanych sekretów ulubionego programu Farm Living Show
Zobacz obsadę „Happy Days” wtedy i teraz i dowiedz się, co robią dzisiaj!