Jeśli posłuchasz, co ludzie mówią, przypuszcza się, że żyjemy w złotym wieku telewizji; era niepodobna do żadnej w historii telewizji, z serialami o niewiarygodnie wysokiej jakości, reprezentującymi złoty standard pisarzy na szczycie. Zakładamy, że te ludzie nigdy nie słyszeli o grupie o imieniu Brady. Puhlease!
No dobra, może nie jest to najwspanialszy argument na świecie, ale nie można zaprzeczyć, że telewizja miała na swojej drodze kilka niesamowitych epok, a jednym z najbardziej niesamowitych był sezon 1973, kiedy skład CBS w sobotnie wieczory był wówczas imponujący, ale z perspektywy czasu oszałamiające. Był to wieczór pełen wysokiej jakości programów, który nigdy dotąd nie został powtórzony. Dołącz do nas i wybierz się w podróż wstecz jakieś 44 lata w przeszłość, aby zobaczyć, co było takiego wyjątkowego w te sobotnie wieczory.
8:00-8:30: Wszystko w rodzinie
Obrazy Bettmanna/Getty’ego
Stworzony przez Normana Leara (na podstawie brytyjskiego serialu pt Dopóki śmierć nas nie rozłączy ), to jest program, który byś chciał nigdy móc dzisiaj wystartować w eterze. Udało jej się przełamać niemal każde tabu tamtej epoki, burząc mury poprawności politycznej i zajmując się takimi kwestiami, jak rasizm, wyzwolenie kobiet, polityka rządu, poronienia, rak piersi, aborcja, swingersi, menopauza i gwałt. I to był komedia sytuacyjna . Och, był to także pierwszy raz, kiedy publiczność usłyszała na antenie spłukiwanie toalety.
Skupienie Wszystko w rodzinie należy do rodziny Bunker z Queens w stanie Nowy Jork. Środkowe miejsce (w swoim ulubionym fotelu) zajmuje Archie Bunker ( Carrolla O’Connora ), konserwatywny bigot, który ma (zwykle błędne) zdanie na temat wirtualności wszystko . Z biegiem czasu Archie stopniowo zdobywał serca publiczności – udowadniał, że może ewoluować… w końcu). Jego żoną jest urocza i bystrzejsza niż się wydaje Edith ( Jeana Stapletona ), którego Archie z miłością nazywa Dingbatem. Mike Stivic ( Roba Reinera , którego być może znasz teraz jako reżysera takich filmów jak Pozostań przy mnie , Gdy Harry poznał Sally I Kilku dobrych ludzi ) to ultraliberalny zięć Archiego, który reprezentuje przeciwieństwo jego poglądów na dany temat i otrzymuje niezbyt czuły przydomek Meathead. Mike mieszka w gospodarstwie Bunkerów wraz z żoną i córką Bunkerów, Glorią ( Sally Struthers , która po drodze ma oczy otwarte na życie i na siebie jako kobietę). Nie trzeba dodawać, że była to okazja do ciągłego strumienia wybuchowych – a jednocześnie pouczających – argumentów.
Zdjęcia Międzynarodowe/Getty Images
Wszystko w rodzinie wystawiał przez dziewięć sezonów, od 1971 do 1979, zdobywając 22 nagrody Emmy i osiem Złotych Globów. Dało to początek wielu spin-offom: Bea Arthur’s Maude (który się wydzielił Dobre czasy ), Jeffersonowie (który się wydzielił Odprawa , z udziałem ich pokojówki), Chwała (Sally Struthers ma swój własny program), Miejsce Archiego Bunkera (z udziałem Carrolla O'Connora po Wszystko w rodzinie opuścił powietrze) i Ulica Hausera 704 (który skupiał się na domu Bunkers z nowymi mieszkańcami, rodziną afroamerykańską). Wszystko w rodzinie był serialem numer 1 w telewizji w latach 1971–1975.
8:30-9:00: ZACIER
Obsada MASH około połowy lat 70-tychArchiwum zdjęć CBS/Getty Images
Wydawać by się mogło, że w wojnie koreańskiej (zwłaszcza obecnie) nie ma nic śmiesznego, ale serial ten, oparty na powieści Richarda Hookera i filmie o tym samym tytule z 1970 roku, zdołał wydobyć mnóstwo humoru z okropności wojny. Skupiamy się na lekarzach i pielęgniarkach z 4077. Mobilnego Wojskowego Szpitala Chirurgicznego w Korei Południowej, w którym występuje niesamowita obsada aktorów i niektóre z najbardziej pamiętnych postaci telewizyjnych: Hawkeye Pierce ( Alana Aldy ), Margaret Gorące Usta Houlihan ( Loretta Słodka ), Max Klinger (Jamie Farr), Ojciec Mulcahy (William Christopher), Traper John (Wayne Rogers), Henry Blake (McLean Stevenson), Frank Burns (Larry Linville), Radar O'Reilly (Gary Burghoff), B.J. Hunnicutt (Mike Farrell), Shermana Pottera (Harry Morgan) i Charlesa Emersona Winchester III (David Ogden Stiers).
Scena z ostatniego odcinka MASH, 18 czerwca 1984Paula Harrisa/Getty Images
Co ciekawe, program trwał 11 lat (1972–1983), podczas gdy faktyczna wojna koreańska trwała dwa i pół roku. Kiedy zakończył się dwuipółgodzinnym „Goodbye, Farewell and Amen”, pobił wszelkie rekordy oglądalności i stał się wydarzeniem o zasięgu ogólnokrajowym. M A CII zdobył 14 nagród Emmy (na 100, do których był nominowany) i osiem Złotych Globów. Dało to również początek dwóm spin-offom, jednemu sezonowi po MASH , skupiający się na kilku postaciach pracujących po wojnie w szpitalu na Środkowym Zachodzie; I Traper John, lekarz medycyny (1979-86), którego akcja rozgrywa się 30 lat po wojnie, a w roli Wayne’a Rogersa wystąpił Pernell Roberts. Pilotem, który nie trafił do serialu był W A L T E*R , w którym przyjrzano się Radarowi O’Reilly’emu, który po upadku rodzinnej farmy zostaje policjantem z St. Louis. (Kliknij, aby zobaczyć Obsada „M*A*S*H”: Zobacz gwiazdy wtedy i teraz .)
9:00-9:30: Spektakl Mary Tyler Moore
Obsada Mary Tyler Moore około 1974 rokuArchiwum zdjęć CBS/Getty Images
Kolejny ważny serial komediowy, który odegrał znaczącą rolę w zmianie krajobrazu telewizji. Aktorka Mary Tyler Moore reprezentowała współczesną kobietę, wkraczającą w to, co było postrzegane jako męski świat. Gra Mary Richards, która przeprowadziła się do Minneapolis, aby zostać sekretarką w stacji telewizyjnej WJM, ale ostatecznie zaproponowano jej stanowisko zastępcy producenta „Six O’Clock News”. Dziś trudno sobie wyobrazić, jakie to było znaczące, ale dzięki zapoznaniu się z jej życiem zawodowym i rodzinnym zapewniło oświetlenie poprzez śmiech i zaprezentowano jedne z najlepszych scenariuszy komediowych, jakie kiedykolwiek widziała telewizja. I zdobądź mnóstwo tych postaci/aktorów oprócz samej MTM: Lou Grant ( Edwarda Asnera ), szef Mary; Ubój Murraya ( Gavina MacLeoda zanim wszedł na pokład Łódź Miłości ), główny autor wiadomości; prezenter Ted Baxter (och, tak niezapomniany Teda Knighta ); Rhoda Morgenstern ( Waleria Harper ), najlepsza przyjaciółka Marii; Phyllis Lindstrom ( Cloris Leachman ), niezbyt bliska przyjaciółka i sąsiadka Marii; Georgette Franklin (Georgia Engel), dziewczyna Teda; Sue Ann Nivens (Betty White, grająca zupełnie odwrotną rolę, jaką można sobie wyobrazić po roli Rose w serialu złote dziewczyny ). Poważnie, to po prostu niesamowity .
Obsada Mary Tyler Moore Show około 1977 rokuArchiwum zdjęć CBS/Getty Images
Spektakl Mary Tyler Moore , emitowany w latach 1970-77, zdobył 29 nagród Emmy i trzy Złote Globy. To także zaowocowało szeregiem serii spin-off: Roda (1974-78), Phyllis (1975-77) i Lou Granta (1978-82), ostatni, godzinny dramat. O dziwo, o zakończeniu serialu zdecydował Moore, a nie sieć. Poza tym był to dopiero drugi serial komediowy, który miał prawdziwe zakończenie (stacja zostaje sprzedana i wszyscy oprócz Teda zostają zwolnieni). Dziwna para będąc pierwszym. (Kliknij, aby uzyskać więcej informacji na temat Mary Tyler Moore Przeniosła się w czasie .)
9:30-10:00 Program Boba Newharta
Archiwum zdjęć CBS/Getty Images
Dyskretny humor Boba Newharta był idealnym towarzyszem Spektakl Mary Tyler Moore . Newhart to psycholog z Chicago, Robert Hartley, Zuzanna Pleshette to żona Emily, Bill Daily – hej, tu Major Healey z Marzę o Jeannie ! — to pilot linii lotniczych Howard Borden; Peter Bonerz to ortodonta Jerry Robinson, który ma praktykę na tym samym piętrze co Hartley; a Marcia Wallace jest ich wspólną recepcjonistką, Carol Kester. A są jeszcze ci wspaniali pacjenci tego dobrego lekarza, którzy są tak dysfunkcyjni, że – zwłaszcza w konfrontacji z osobowością Newharta – wywołało to histerię. Zadaniem aktora było odgrywanie heteroseksualnego mężczyzny wobec prawie wszystkich innych i świetnie się sprawdziło.
Program Boba Newharta emitowany był w latach 1972–78 i podobnie jak MTM aktor zdecydował się zakończyć serial, gdy był jeszcze ulubieńcem krytyków i publiczności. Podobnie jak w tym serialu, nastąpiło zakończenie, w którym Hartley zrezygnował z pracy psychologa i został nauczycielem w college'u w Oregonie. Aby pokazać trwałą siłę serialu, zagrał w serialu komediowym Newharta , która trwała od 1982 do 1990 roku, a on i jego nowa żona (Mary Fran) prowadzili zajazd w Vermont. W ostatniej scenie ostatniego odcinka tego programu obudził się w łóżku z koszmaru i zwrócił się do swojej żony – Suzanne Pleshette w roli Emily – nowy program najwyraźniej był tylko snem. Jakie to genialne To ?
10:00-11:00: Program Carol Burnett
Archiwum zdjęć CBS/Getty Images
Cóż za sposób na zakończenie sobotnich wieczorów! Ten program rozrywkowy — składający się ze skeczy muzycznych i komediowych — był tym, na podstawie którego mierzono wówczas wszystkie inne. Pokazał humor Karola Burnetta , którego towarzyszami byli na początku m.in. Harveya Kormana , Vicki Lawrence i Lyle Waggoner. W sezonie 1975 r. Tima Conwaya stał się stałym bywalcem i nie było nic lepszego niż obserwowanie Burnetta, Kormana i Conwaya w skeczach, próbujących się nawzajem rozśmieszyć, co było umiejętnością, w której Conway szczególnie się wyróżniał (do tego stopnia, że musieli przerwać w połowie szkicu, nie mogąc kontynuować do śmiechu). Publiczność uwielbiała ich parodie filmowe, sesje pytań i odpowiedzi Burnetta z publicznością w studiu, a nawet szarpanie jej płatka ucha na końcu każdego odcinka, co sygnalizowało jej babci, że wszystko jest w porządku i że o niej myśli.
Program Carol Burnett emitowany w latach 1967-78, zdobywając osiem nagród Emmy, osiem Złotych Globów i trzy nagrody People’s Choice Awards.
Co tydzień Burnett kończył program piosenką, której tekst brzmiał: „Tak się cieszę, że spędziliśmy ten czas razem”, „Po prostu się pośmialiśmy lub zaśpiewaliśmy piosenkę”. Wygląda na to, że dopiero zaczynamy i zanim się zorientujesz, przychodzi czas, gdy musimy powiedzieć: „To tyle”.
To samo można powiedzieć o sobotnich wieczorach w CBS w 1973 roku.
Kliknij, aby zobaczyć bardziej klasyczny telewizor:
Grace Gail i Adam Rodriguez
' Obsada „Love Boat”: zobacz gwiazdy klasyku Campy dawniej i dziś
Obsada „Wyspy Gilligana”: zaskakujące fakty o gwiazdach popularnej komedii o rozbitku