Niewielu aktorów podbiło nasze serca dekadę po dekadzie tak jak Dick Van Dyke. Pozostał tym samym uroczo głupkowatym, wiecznie żywiołowym człowiekiem, którego publiczność spotkała po raz pierwszy na początku lat 60., kiedy tytułowy hit komediowy Van Dyke'a, w którym wystąpił Mary Tyler Moore , uderz w fale radiowe. Dick Van Dyke Show (1961-1966) był tak postępowy, jak zabawny, łącząc całkowicie nowoczesne podejście do małżeństwa i kariery z charakterystycznym slapstickiem Van Dyke'a. Ten serial komediowy zdobył 15 nagród Emmy w ciągu pięciu lat, w tym trzy dla Van Dyke jako wybitnego aktora w serialu komediowym.
Występ w telewizyjnym klasyku otworzył wiele drzwi Van Dyke'owi, który spędził poprzednią dekadę, kultywując karierę na Broadwayu. W 1963 roku zagrał ponownie rolę Alberta Petersona w filmowej adaptacji komedii muzycznej Bye Bye Birdie , co było jego pierwszą rolą filmową i debiutem na dużym ekranie jako człowiek tańca i śpiewu. Mary Poppins śledzony , w którym zagrał u boku Julie Andrews i Chitty Chitty Bang Bang (1968), kolejny sukces kasowy z piosenkami napisanymi przez Sherman Brothers, mężczyzn stojących za nimi Mary Poppins ' Nagrodzona Oscarem piosenka Van Dyke'a, „Chim Chim Cher-ee”.
powiedzenia z lat 60
https://youtu.be/k_mpaF5-SlU
Komediowe przedsięwzięcia Van Dyke'a zakończyły się w latach 70., kiedy, z wyjątkiem powtarzających się gościnnych występów w takich programach jak Pokaż Carol Burnett , jak również Van Dyke and Company– krótkotrwały szkic komediowy z Andym Kaufmanem - zaczął parać się dramatem. Film telewizyjny z 1974 roku Rano po , w którym grał alkoholowego biznesmena, a także gościnnie występował jako morderca w odcinkach Columbo (1974) i Matlock (1986) , znacząco ukształtowało późniejszą karierę aktora. W 1993 roku Van Dyke regularnie wracał do telewizji Diagnoza: morderstwo , w którym zagrał lekarza kryminalnego u boku swojego syna, Barry'ego Van Dyke'a. Seria trwała osiem lat i dała początek pięciu filmom telewizyjnym.
Pomimo zajętej kariery aktorskiej, Van Dyke znalazł czas na projekty poza Hollywood. W 1970 opublikował Wiara, nadzieja i wesołość: spojrzenie dziecka na religię , w oparciu o swój czas jako nauczyciel w szkole niedzielnej. Jest członkiem kwartetu śpiewającego Vantastix od 2000 roku i jest uznawany za twórcę efektów renderowanych w 3D Diagnoza: morderstwo . W 2013 roku ośmiorniczka została uhonorowana nagrodą za całokształt twórczości od Gildii Aktorów Ekranowych - zaszczytem, który tworzył przez ponad 60 lat.
patty simcox w smarze
https://youtu.be/Mcy544pbDcc